هلوسة

"بشويش نمد الايدين، ياللى انت جمبى انت فين, ألمسنى, ونسنى, أنا حيران,حيران.."

ساعات تلاقى كل حاجة اتأمرت عليك وسابتك غرقان لوحدك, صاحبى مش لاقياة, صوتى مش طالع, دموعى محبوسة, أنفاسى محشورة, حتى قلمى ضايع, معاندنى, مش راضى يقولى مالى, حبرة خلصان ماهو صوتى قرفان, نفسى انام , أعمل اية؟مش عارفة مالى!!صاحبى سابنى, كان خايف منى, طاب عملت لة اية عشان يمشى؟ ما انا بقالى كتير مسالمة ,لية بعدت عنى؟ هو أنت كنت سراب؟ أعمل إية عشان ترجع لى؟!!

صوتى واحشنى, ساكتة لكن قلبى مليان كلام..كلة فراغ,بلالين, حياتنا مسكونة فى بالونة, شكلها حلو لكن صغنونة, مش مكفيانا, فى سعى دائم للخروج منها, بس دة مكتوب..مين بس هيهرب منة, ولما البالونة تبتدى تنّفس نبدأ نخاف, يبقى هنفرقع, ومانبقاش عارفين إمتى ممكن بالونتنا تفرقع, كل واحد عايش فى بالونة لوحدة, ليها جدار منعزل عن بقية البلالين, فى بالونات نفس اللون وبالونات لايقة قوى مع بعض لكن مهما عملوا هيفضلوا بالونتين,دى لها جدار ودى جدار..ما هى دى الحياة, "هم واحد وملل مشترك" فى أودة كبيرة للأنتظار, بس المرة دى بالونة كبيرة فى انتظار الفرقعة..

وعبثى!!!